പ്രണയപര്‍വ്വം
പുരാണത്തിലെ
നളന്‍ , ശരത്ചന്ദ്ര ചാറ്റര്‍ജിയുടെ ദേവദാസ് , ഷേക്ക്‌സ്പിയരുടെ റോമിയോ ,
ചങ്ങമ്പുഴയുടെ രമണന്‍ , " എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും ..." എന്ന് നായികയോട്
തെങ്ങില്‍ ചാരി നിന്ന് പറയുന്ന പ്രേംനസീര്‍ , ഉള്‍ക്കടലിലെ രാഹുലന്‍,
അങ്ങിനെ ഏതെല്ലാം പ്രേമനായകന്മാരെയാണ് നമ്മള്‍ മലയാളികള്‍ക്ക് വായിച്ചും
കണ്ടും കെട്ടും പരിചയമുള്ളത് . അരീക്കരയിലെ എന്റെ ബാല്യകാലത്തെപ്പറ്റി
ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും മനസ്സില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പ്രേമനായകന്‍
ഉണ്ട് . രവി ചേട്ടന്‍ എന്ന് ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ വിളിച്ചിരുന്ന
രവീന്ദ്രന്‍ .
പനംതിട്ട കുളത്തിലാണ് അന്ന് ഞങ്ങളുടെ കുളി , ആ
കുളം കലക്കിയത്തിനു മുതിര്‍ന്നവരുടെ വഴക്കും വീട്ടിലെ അടിയും ശീലമായിരുന്ന
ഒരു കാലം . കുളത്തിന്റെ കരയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന വലിയ കാവും ഒക്കെ ഇന്ന്
അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു കരിങ്ങാട്ടിലെ വീടിന്റെ മുന്‍പിലെ വിശാലമായ
പുല്‍പ്പരപ്പ്‌ കഴിഞ്ഞു വേണം പനംതിട്ട കുളത്തിലേക്ക്‌ പോവാന്‍ . ഏതു
സമയത്തുംഅവിടെ കുട്ടിയും കോലും കളിക്കുന്ന കുട്ടികളും മഴ പെയ്താല്‍
തോര്‍ത്ത്‌ വെച്ച് പൊടിമീനെ പിടിക്കാന്‍ ഇറങ്ങുന്ന പിള്ളാര്‌ സെറ്റും
ഒക്കെ ഇന്ന് ഭാവനയിലെ സങ്കല്‍പ്പിക്കാന്‍ ആവൂ . എനിക്ക് രണ്ടു നേരവും
പനംതിട്ട കുളത്തില്‍ കുളിക്കാന്‍ പോവാന്‍ അന്ന് വീട്ടില്‍ നിന്നും
അനുമതി ഉണ്ടായിരുന്നു . പനംതിട്ട കുളത്തില്‍ ഏതു നേരവും കുളിക്കാനും
അതിന്റെ പടികളില്‍ ഇരുന്നു തുണി അലക്കാനും തിരക്ക് തന്നെ . പനംതിട്ട
കുളവും കടന്നു വീതിയുള്ള വരമ്പ് കടന്നു വേണം വട്ടമോടി സ്കൂളിലേക്ക്
പോവാന്‍ . സ്കൂള്‍ ചുറ്റും കുറ്റിക്കാടുകള്‍ ഒരു ചെറിയ മലയുടെ മുകളില്‍
ആണ് . അന്ന് സ്കൂളിലേക്ക് കയറാന്‍ ഇന്നുള്ള സിമന്റു പടികള്‍ ഒന്നും ഇല്ല .
വെറും കാട്ടു പാതയില്‍ കുറെ ചീങ്ക വെട്ടി പടി പോലെ ആക്കി
വെച്ചിരിക്കുകയാണ് . എത്ര തവണയാണ് ഈ പടികളില്‍ മുട്ട് തല്ലി വീണു തൊലി
പോയിട്ടുള്ളത് .
മിക്കവാറും വൈകിട്ട് കുളിക്കാന്‍ പോവുമ്പോള്‍
രവി ചേട്ടന്‍ തോര്‍ത്തും തോളിലിട്ടു സോപ്പ് പെട്ടിയും പിടിച്ചു നടന്നു
വരുന്നത് കാണാം . സല്‍മാന്‍ ഖാനെപ്പോലെ നെഞ്ചും മസിലും വിരിച്ചു നടന്നു
വരുന്നത് കാണാന്‍ ഒരു ചന്തമുണ്ട് . രണ്ടു കൈയ്യിലും മുട്ടിനു മുകളില്‍
അച്ചു കുത്തിയ വലിയ പാടുകള്‍ . വന്നാലുടന്‍ " അനിയോ , സോപ്പ് പെട്ടി
ഇവിടിരിക്കട്ടെ , ഞാന്‍ ഇപ്പൊ വരാം ..." പിന്നെ സ്കൂളിന്റെ പടി കയറി
പോവുന്നത് കാണാം . പ്രസന്ന ചേച്ചിയെ കാണാന്‍ പോവുന്നതാനെന്നു കുറെ
കഴിഞ്ഞാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നത് . പ്രസന്ന ചേച്ചിയും അനിയത്തിയും
വേറെ കുറെ പിള്ളേര് സെറ്റും പശുവിനു പോച്ച ( തീറ്റ ) പറിക്കാന്‍ വട്ടമോടി
സ്കൂളിന്റെ താഴെയുള്ള പറമ്പുകളില്‍ എന്നും നാല് മണി കഴിഞ്ഞു വരും . കുറെ
ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാണ് രവി ചേട്ടന്‍ പ്രസന്ന ചേച്ചിയെ ക്കാണാന്‍ ആണ്
സ്കൂളിലേക്ക് പോവുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായത്‌ . ഒരു ദിവസം രവി ചേട്ടനെ പറഞ്ഞ
സമയം കഴിഞ്ഞും കാണാതിരുന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സ്കൂള്‍ വരെ പോയി തിരക്കാമെന്ന്
വിചാരിച്ചു , അങ്ങിനെയാണ് സ്കൂളിന്റെ മുന്‍പിലെ ബദാം മരത്തില്‍
ചാരിയിരുന്നു പ്രസന്ന ചേച്ചിയോട് വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന രവി ചേട്ടനെ
ആദ്യമായി കാണുന്നത് . അതായിരുന്നു അവരുടെ പതിവ് . " എടീ പ്രസന്നെ ...
എടീ കൊച്ചെ .. പെണ്ണെ നേരം ഇരുട്ടി...വേഗം വാ പെണ്ണെ ." എന്ന് പ്രസന്ന
ചേച്ചിയുടെ അമ്മ നീട്ടി അക്കരെ നിന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌ വരെ ഇവരുടെ
പ്രേമസല്ലാപം തുടരും . അന്ന് ഇന്നത്തെ പോലെ സദാചാര പോലീസ് വന്നു അവരെ
പിടികൂടുകയോ വിചാരണ ചെയ്യാലോ ഒന്നും ഇല്ല . അവര്‍ തമ്മില്‍ സ്നേഹമാണെന്ന്
ഏറെക്കുറെ അവിടുത്തെ സ്ഥലവാസികള്‍ക്കൊക്കെ അറിവുണ്ടായിരുന്നു . ഒരു
കുട്ടിയായിരുന്ന എനിക്ക് ഇവര്‍ക്ക് ഇത്രയധികം വര്‍ത്തമാനം പറയാന്‍ എന്താ
ഉള്ളത് ? എന്ന ഒരു അത്ഭുതമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ .
ഞാന്‍ ആറിലും
ഏഴിലും ഒക്കെ ആയിരുന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍ അവരുടെ പ്രേമ കഥകളും
കണ്ടുമുട്ടലുകളും ഒക്കെ കണ്ടും കെട്ടും ഒക്കെ നിത്യപരിചയം ആയി .
സത്യത്തില്‍ പ്രസന്ന ചേച്ചിയുടെ കുടുംബത്തേക്കാള്‍ പേരും പെരുമയും
ഒക്കെയാണ് രവി ചേട്ടന്റെ കുടുംബം . രവിച്ചേട്ടനെ കാണാനും അങ്ങിനെതന്നെ .
പനംതിട്ട കാവില്‍ വിളക്കു കത്തിക്കാന്‍ വരുമ്പോഴും പരയിരുകാല
അമ്പലത്തില്‍ താലപ്പൊലി എടുക്കാന്‍ വരുമ്പോഴും ഒക്കെ ഹാഫ് സാരി ചുറ്റി
വരുന്ന പ്രസന്ന ചേച്ചി ഒരു സുന്ദരി തന്നെയാണ് . അവര്‍ തമ്മില്‍ നല്ല
ചേര്‍ച്ചയാണെന്ന് ഭവാനി ചേച്ചിയും എന്നോട് പറയുമായിരുന്നു .
മിക്കപ്പോഴും ഭവാനി ചേച്ചി രവി ചേട്ടനെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി " അവിടെ
നില്ലടാ ചെറുക്കാ ... നീ ആരെ കാണാന്‍ പോവാന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം ... ആ
പ്രസന്നെയല്ലെടാ .... വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞോട ? എന്നാടാ കല്യാണം .."
എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുമായിരുന്നു . രവി ചേട്ടന്‍ ആവട്ടെ " ഓ പോ ചേച്ചി ...
അതിനു എനിക്ക് പ്രായം ആയില്ലല്ലോ .." എന്ന് പറഞ്ഞു നാണത്തോടെ സ്പീഡില്‍
നടക്കും .
പ്രസന്ന ചേച്ചിയുടെ വീട്ടില്‍ വലിയ സ്ഥിതി ഒന്നുമില്ല
. കൃഷിയും പശുവിനെ വളര്‍ത്തലും ഒക്കെ ആയി തട്ടി മുട്ടി കഴിഞ്ഞു
കൂടുന്നു . പ്രസന്ന ചേച്ചി പത്തില്‍ തോറ്റു പിന്നെ പഠിക്കാന്‍ പോയില്ല.
അവര്‍ക്കും ചേച്ചിയുടെ പ്രേമം ഒക്കെ അറിയാമെന്നു തോന്നുന്നു . അവരുടെ
വീട്ടില്‍ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ കാണാവുന്നത്തെ ഉള്ളൂ വട്ടമോടി സ്കൂള്‍ ഉം
ബദാം ചുവടും ഒക്കെ . " എന്തോന്നാടീ ആ രവീന്ദ്രനുമായി നിന്ന് ഇത്ര നേരം
ഒരു കിന്നാരം പറയാന്‍ ..' എന്നൊക്കെ പ്രസന്ന ചേച്ചിയുടെ അമ്മ വഴക്ക്
പറയുമെങ്കിലും സത്യത്തില്‍ ആ അമ്മക്ക് മകളെ ഒരു നല്ല പയ്യന്‍
കെട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുമല്ലോ എന്നൊരു ആശ്വാസം ആയിരിക്കും ഉള്ളില്‍
കാലം കടന്നു പോയി , ഞാന്‍ നാട് വിട്ടു മുംബൈയിലും പിന്നെ ഗള്‍ഫ്‌ ലുമൊക്കെ
വന്നു പെട്ട് ഈ പ്രണയ കഥകള്‍ എവിടെ വരെ എത്തി എന്ന് തിരക്കാന്‍ എങ്ങിനെയോ
മറന്നു പോയി .
ഗള്‍ഫില്‍ നിന്നും നാട്ടിലെത്തിയ ഒരു അവധിക്കാലം
, ഞാന്‍ വീട്ടിലെ സിറ്റ് ഔട്ടിലെ മാര്‍ബിള്‍ ബഞ്ചില്‍ ഇരിക്കുകയാണ് .
പടിക്കല്‍ ക്കൂടി ഒരു മനുഷ്യന്‍ , താടിയും ജട പിടിച്ച മുടിയും ഒക്കെയായി
കീറിപ്പറിഞ്ഞ കൈലിയും ഉടുത്തു നടന്നു പോവുന്നു . ഏതോ ഭ്രാന്തനായിരിക്കും ,
അമ്മയാണ് പറഞ്ഞത് " അതാ രവീന്ദ്രനാ .. വട്ടാ .... ഇങ്ങനെ അലഞ്ഞു
നടക്കുകയാ ..."
എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ ആകാത്ത വിധം ആ മനുഷ്യന്‍
മാറിയിരുന്നു . തോളിലെ അച്ചു കുത്തിയ പാട് ഒഴിച്ച് തിരിച്ചറിയാന്‍
ഒരടയാളവും ഇല്ല . ആ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചും ഉറച്ച മസിലുകളും എല്ലാം എവിടെ
... ഈശ്വരാ .. ഇതെന്തൊരു കൊലമാണ് ?'
" അമ്മെ ഇയാള്‍ കല്യാണം കഴിച്ചോ ? "
" വട്ടന് ആരെങ്കിലും പെണ്ണ് കൊടുക്കുമോ ?"
ആ അവധിക്കാലം ഞാന്‍ രവിച്ചേട്ടനെ പലതവണ കണ്ടു . വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസം
ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അടുത്ത് നിന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായി ,
അതെ അയാള്‍ പഴയ രവി ചേട്ടന്‍ തന്നെ . ചിലപ്പോള്‍ " അനിയോ " എന്ന്
മാത്രം ഒന്ന് വിളിക്കും , മൌനമാണ് . ആരോടും മിണ്ടാതെ ഇങ്ങനെ അലഞ്ഞു
നടക്കും . ശാപം കിട്ടിയ ജന്മം പോലെ !
ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ ഒരാള്‍
വരുന്നത് കാത്തു മുളനില്‍ക്കുന്നതില്‍ മുക്കിനു സീ പീ എന്‍ ബസ്സ്
വരുന്നതും കാത്തു നില്‍ക്കുകയാണ് . രവിച്ചേട്ടന്‍ എതിര്‍ വശത്ത് ഒരു
സര്‍വേ കല്ലില്‍ കുത്തി ഇരിക്കുന്നു . കുളിച്ചിട്ടു നാളുകള്‍ ആയിക്കാണും .
ആ വസ്ത്രത്തിന്റെ ദുര്‍ഗന്ധം കാറ്റില്‍ ഇങ്ങു വരെ എത്തുന്നുണ്ട് .
" ബീഡിയുണ്ടോ അനിയാ "
പുക വലിക്കാത്ത എന്റെ കയ്യില്‍ എവിടെയാണ് ബീഡിയും സിഗരറ്റും , ഞാന്‍
എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറയുന്നതിന് മുന്‍പ് തന്നെ ആ റോഡില്‍ ആരോ
വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഒരു ബീഡിക്കുറ്റി അയാള്‍ പെറുക്കിയെടുത്തു . പിന്നെ
കത്തിച്ചു വലിച്ചു .
സീ പീ എന്‍ ബസ്‌ വന്നു നിന്ന് , ബസില്‍ വന്നിറങ്ങിയ എന്റെ പഴയ ചങ്ങാതിയെ സ്വീകരിച്ചു തിരികെ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു .
" അനിയോ .. അറിയുമോ '
ആ സ്തീശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി , പ്രസന്ന ചേച്ചി , കൂടെ രണ്ടു
പെണ്‍കുട്ടികളും , എന്തൊരു മാറ്റം , വല്ലാതെ തടിച്ചിരിക്കുന്നു . "
അനിയന്‍ ഇപ്പൊ എവിടാ .. സൌദിയിലാ ...കല്യാണം കഴിഞ്ഞു എന്നൊക്കെ ഞാന്‍
അറിഞ്ഞു , എന്റെ ഭര്‍ത്താവും സൌദിയിലാ.. ദാമാമിലാ ."
കുശലം പറഞ്ഞു പിരിയാന്‍ നേരത്ത് പ്രസന്ന ചേച്ചിയുടെ ഇളയ കുട്ടി തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയാണ് .
" അമ്മെ ആ ഇരിക്കുന്നത് പ്രാന്തനല്ലേ ? "
" നടക്കു പിള്ളേരെ .. അവിടെയും ഇവിടെയും വായി നോക്കാതെ ..."
കുട്ടികളെ ആട്ടിതെള്ളി മുന്‍പോട്ടു നടന്ന പ്രസന്ന ചേച്ചി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയോ ആ ഭ്രാന്തനെ ...
ഏയ്‌ ,, എനിക്ക് വെറുതെ തോന്നിയതായിരിക്കും .
No comments:
Post a Comment