പെരുംകള്ളന്‍

 

" കള്ളാ .. കള്ളാ ..പുസ്തക കള്ളാ ...
തങ്കമ്മ സാറിന്റെ മോനാണെ...
കേള്‍ക്കാന്‍ നല്ല ചേലാണെ ...
തായോ ,, തായോ ..പെരും കള്ളനെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വിട്ടു തായോ ..."

മുളക്കുഴ ഗവ സ്കൂള്‍ ലെ കുട്ടികള്‍ ഒന്നടങ്കം ആര്‍ത്തിരമ്പി വിളിച്ച ആ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ കേട്ട് പരമസ്വാതികയായ ആ അമ്മയുടെ ഹൃദയം തകര്‍ന്നു പോയി , അവര്‍ ടീച്ചേഴ്സ് റൂമിലെ മേശയില്‍ മുഖം അമര്‍ത്തി കരഞ്ഞു . കൂടെ കമലാക്ഷി അമ്മ സാറും മറ്റു രണ്ടു മൂന്നു സാറന്മാരും .
സ്കൂളില്‍ എല്ലാവര്ക്കും മാതൃക ആവേണ്ട ആറാം ക്ലാസ്സുകാരന്‍ സ്വന്തം മകന്‍ സഹപാഠികളുടെ പുസ്തകം മോഷ്ടിച്ച് ഏഴിലെ ഒരു കൂട്ടുകാരന് ഐസ് തിന്ന കടം വീട്ടാനായി കൊടുത്തു . അവന്‍ തോണ്ടി സഹിതം പിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ കൂട്ട് പ്രതിയെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു . ഒന്നും രണ്ടും ഒന്നും അല്ല , ആറു പുസ്തകങ്ങള്‍ ആണ് മോഷ്ടിച്ച് വിറ്റത്.

" സാര്‍ , എനിക്കിങ്ങനെ ഒരു മകന്‍ ഇല്ല , സാര്‍ ഇവന് നിര്‍ബന്ധിത ടീ സീ കൊടുക്കണം , ഞാനും മറ്റൊരു സ്കൂളിലേക്ക് മാറി പൊക്കോളാം, എനിക്കിനി ഈ നാട്ടില്‍ ജീവിക്കാന്‍ വയ്യ "
ഹെഡ് മാസ്റ്റര്‍ ജോര്‍ജ് ഫിലിപ്പ് സാര്‍ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി ,
കുട്ടികളുടെ ഇരമ്പല്‍ ഏറെക്കുറെ അവസാനിച്ചപ്പോള്‍ കമലാക്ഷി അമ്മ തങ്കമ്മ സാറിനെ പുറത്ത് തടവി ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു .
" അവനൊരു കുഞ്ഞല്ലേ , അവന്റെ സ്വന്തം അമ്മ ക്ഷമിച്ചില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ആരു ക്ഷമിക്കും , ചെയ്തത് തെറ്റാണെന്ന് അവനു മനസ്സിലായില്ലേ , അത് മതി .. തങ്കമ്മ എഴുനെല്‍ക്കൂ .. അവനെയും കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ പോകൂ .."

പ്യൂണ്‍ നാരായണന്‍ ചേട്ടന്‍ താക്കോല്‍ കൂട്ടവുമായി നില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറെ നേരമായി , സ്കൂള്‍ മറ്റെല്ലാ ഭാഗവും പൂട്ടി , തങ്കമ്മ സാര്‍ ഇറങ്ങിയിട്ട് വേണം ടീച്ചേര്‍സ് റൂം പൂട്ടി വീട്ടില്‍ പോവാന്‍ ...

" തങ്കമ്മ എന്ത് വിഡ്ഢിത്തരം ആണീ പറയുന്നത് , അവനെ ഇവിടെ കളഞ്ഞിട്ടു പോയാല്‍ അവന്‍ എങ്ങോട്ട് പോവും , അവനെ ആരെങ്കിലും പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയാല്‍ ആരു സമാധാനം പറയും ? "
" വേണ്ട സാറേ , അവനെ എനിക്ക് വേണ്ട .. എവിടെങ്കിലും പോയി തെണ്ടാട്ടെ ,,, എനിക്കിനി രണ്ടു മക്കളെ ഉള്ളന്നു വിചാരിച്ചോളാം.. എനിക്ക് വേണ്ടാ ഈ അസത്തിനെ .. ഈശ്വര... ഇങ്ങനെ ഒരുത്തന്‍ എന്റെ വയറ്റില്‍ വന്നു പിറന്നല്ലോ." അമ്മ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു .

ആദ്യം അനുനയം പരീക്ഷിച്ച കമലാക്ഷി അമ്മ സാറിനു ക്ഷമ കുറഞ്ഞു വന്നു , എന്തെല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടും അമ്മ വഴങ്ങുന്നില്ല .

" എങ്കില്‍ തങ്കമ്മ കേട്ടോ , എനിക്ക് സ്വന്തം മക്കളില്ല , ഞാന്‍ അവനെ എന്റെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് പോവാ .. അവനെ ഞാന്‍ വളര്‍ത്തി മിടുക്കന്‍ ആക്കും .. അന്ന് തിരികെ ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ തരില്ല .. സമ്മതിച്ചോ "

പറയുക മാത്രമല്ല ആ മകന്റെ കൈ പിടിച്ചു ആ മക്കളില്ലാത്ത കമലാക്ഷി അമ്മ സാര്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നു .

" തങ്കമ്മ സാറേ .. പോയി മോനെ വിളിക്കൂ ..കഴിഞ്ഞതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു " ഏലിയാമ്മ സാറിന്റെ സ്വരം ഏറെക്കുറെ ഒരു ആജ്ഞയുടെ രൂപത്തില്‍ ആയിരുന്നു . കമലാക്ഷി അമ്മ സാറിന്റെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചു സ്വന്തം അമ്മയെ നോക്കി ' അമ്മേ എന്നെ കളഞ്ഞിട്ടു പോവല്ലേ " വലിയ വായില്‍ കരഞ്ഞ ആ വലിയ കുറ്റവാളിയായ മകനെ അവസാനം എല്ലാവരും കൂടി സ്വന്തം അമ്മയുടെ കൂടെ ഒരു വിധം പറഞ്ഞയച്ചു . നാരായണ ചേട്ടനും അന്ന് സ്കൂള്‍ പൂട്ടി വീടിലെത്താന്‍ വല്ലാതെ വൈകി .

എന്നും സ്കൂള്‍ കവാടത്തില്‍ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ കാണാവുന്ന കുന്നിന്റെ മുകളിലുള്ള മുളക്കുഴ ഗന്ധര്‍വ മുറ്റം ഭഗവതി ക്ഷേത്രനടക്കു നോക്കി ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ത്ഥന നടത്തി സ്കൂളില്‍ എത്തുന്ന ആ അമ്മക്ക് രണ്ടാമത്തെ മകന്‍ ഉണ്ടാക്കി വെച്ച പേര് ദോഷം എളുപ്പം മറക്കാനോ പൊറുക്കാണോ ആവുന്നതായിരുന്നില്ല . അമ്മ നീണ്ട അവധി എടുത്തു , പട്ടാളത്തില്‍ ആയിരുന്ന അച്ഛനെ വിളിച്ചു വരുത്തി , സ്കൂളില്‍ ഒന്നാമാന്നയിരുന്ന മൂത്ത മകന്റെ കഥകള്‍ പറയാന്‍ ആ അമ്മക്ക് പഴയത് പോലെ കഴിയുമായിരുന്നില്ല , അത്ര വലിയ ചീത്ത പേരാണ് രണ്ടാമത്തെ മകന്‍ ആ അമ്മക്ക് സംമ്മാനിച്ചത് .

കാലം പിന്നെയും എത്ര കടന്നു പോയി , കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് മുംബയില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന " ബ്ലൂ സ്റാര്‍ " കമ്പനി അവരുടെ ആ വര്‍ഷത്തെ " ബെസ്റ്റ് കസ്റ്റമര്‍ സപ്പോര്‍ട്ട് മാനേജര്‍ " അവാര്‍ഡ് കമ്പനി ചെയര്‍മാന്‍ അശോക്‌ അദ്വാനിയില്‍ നിന്നും വാങ്ങാന്‍ സ്റ്റേജ് ല്‍ കയറിയപ്പോള്‍ അത് വാങ്ങുന്നത് കാണാന്‍ എന്റെ അമ്മ സദസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ ആശിച്ചു പോയി . എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവന്‍ ടീച്ചേര്‍സ് റൂമില്‍ ഇരുന്നു ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞ എന്നെ ഇനി വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ എന്റെ അമ്മയുടെ മുഖം ആയിരുന്നു . എന്നെ വളര്‍ത്താന്‍ മോഹിച്ച കമലാക്ഷി അമ്മ സാറിന്റെ മുഖവും .

കമലാക്ഷി അമ്മ സാറിനു റിട്ടയര്‍ ചെയ്തിട്ട് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന് അറിയാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു , സാധിക്കുമെങ്കില്‍ ഒന്ന് അന്വേഷിച്ചു കണ്ടു പിടിച്ചു വീട്ടില്‍ പോവാനും . പല ശ്രമങ്ങളും നടത്തിയിട്ടും ആര്‍ക്കും ഒരു വിവരവും ഇല്ല . അങ്ങിനെയിരിക്കെ അവിചാരിതമായി കോന്നിയില്‍ ഉള്ള ഒരു സുഹൃത്തിനെ പരിചയപ്പെട്ടു . മുളക്കുഴ സ്കൂള്‍ സംഭാഷണ മധ്യേ കമലാക്ഷി അമ്മ സാറിനെ പറ്റിയും പറഞ്ഞു
" ആ സാറിനെ എനിക്കറിയാം , സാറ് എന്റെ വീടിനടുത്ത് അനിയത്തിയുടെ മകളുടെ കൂടെയാണ് താമസം "
അന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ ആ നല്ല സുഹൃത്തിനെ നന്നായി ബുദ്ധി മുട്ടിച്ചു സാറിന്റെ ടെലിഫോണ്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു .

അങ്ങേത്തലക്കല്‍ ഒരു പതിഞ്ഞ സ്വരം .. അതെ അത് കമലാക്ഷി സാറ് തന്നെ ആയിരുന്നു ഫോണ്‍ എടുത്തത് .

" സാര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയില്ല ... ഞാന്‍ തങ്കമ്മ സാറിന്റെ ...." എന്ന് വരെ പറഞ്ഞതെ ഉള്ളൂ

" സോമരാജന്‍ അല്ലെ ... മോനെ നിനക്ക് എന്റെ നമ്പര്‍ എങ്ങിനെ കിട്ടി ... തങ്കമ്മ എങ്ങിനെ .."

ഞാന്‍ എന്നെ ഒരിക്കല്‍ വളര്‍ത്താന്‍ മോഹിച്ച മക്കളില്ലാത്ത ആ അമ്മയുടെ ശബ്ദം മതി വരുവോളം കേട്ടു.. എന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് വരെ .

അടുത്ത കാലത്ത് ഞാന്‍ എനിക്ക് കിട്ടിയ വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത ആ അവാര്‍ഡ്‌ എന്റെ അമ്മയെ കാണിച്ചു . വിഷാദരോഗം കൊണ്ട് നന്നേ ബുദ്ധി മുട്ടുന്ന എന്റെ അമ്മ ആ തളിക തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി , കണ്ണാടി പോലെ തിളങ്ങുന്ന അതില്‍ അമ്മയുടെ മുഖം എനിക്ക് നന്നായി കാണാം .

" അനിയാ ,, ഇത് അവര്‍ തന്നത് തന്നെ ആണേ ...കാണാതെ എടുത്തത് ഒന്നും അല്ലല്ലോ ..."

" എന്തോ കാലില്‍ വീണു നനഞ്ഞത്‌ പോലെ ..എന്താണെന്ന് നീ ഒന്ന് നോക്കിക്കേ "

ഞാന്‍ നോക്കാന്‍ പോയില്ല , എനിക്കറിയാം , അത് എന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും വീണതാണെന്നു .